EINDHOVEN
Early 1900s | 1961 | 1969 | 1980s | 2000s | 2017 - Present | Future
Early 1900s
A STORY OF MILK
AND GROWTH
If you were raised in the Netherlands and reading this at eye level, you probably have the world-famous success of the Dutch dairy industry to thank for your long bones – at least, that’s what scientists say! Surprisingly, while the Dutch have always loved milk and cheese, it wasn’t until the early 20th century that the country saw an explosive industrialization of the sector. The first modern dairy factory in Eindhoven was established - not far from where you are standing - in 1917, under the name “Melkinrichting St Joseph”.
Als je in Nederland bent opgegroeid en dit op ooghoogte leest, dan heb je je lengte waarschijnlijk te danken aan het zo beroemde succes van de Nederlandse zuivelindustrie, althans volgens de wetenschappers! Nederlanders waren altijd al fan van melk en kaas, maar gek genoeg kwam de industrialisatie van de Nederlandse zuivelsector pas in de 20e eeuw echt op gang, en meteen ook goed. In Eindhoven werd de eerste moderne zuivelfabriek in 1917 opgericht, onder de naam “Melkinrichting St Joseph”, niet ver hiervandaan.
1961
THE CAMPINA
FACTORY COMPLEX
With the industrialization of Eindhoven, starting in the late 50s, farmhouses in this area were gradually replaced by industrial buildings. In 1961, a large factory complex merged many small, local establishments under the newly coined name Campina – from the Latin name of the region, nowadays known as De Kempen. During the 60s, the soaring demand for ice cream and the development of pioneering refrigerating technologies lead to new and more efficient production and distribution practices. To make the most of the factory plant, Campina needed a massive freezer.
Toen de industrialisatie van Eindhoven aan het eind van de jaren ‘50 in een stroomversnelling kwam, werden boerderijen in deze omgeving langzamerhand vervangen door industriegebouwen. In 1961 werden veel kleine, lokale bedrijven samengevoegd in een groot fabriekscomplex: Campina. Dat is de Latijnse naam voor de streek, die bekend staat als de Kempen. In de jaren ‘60 steeg de vraag naar ijs enorm en dankzij de ontwikkeling van innovatieve koeltechnieken konden er nieuwe, efficiëntere productie- en distributieprocessen worden opgezet. Om de capaciteit van de fabriek optimaal te gebruiken, had Campina een enorme vriezer nodig.
1969
A POLAR BUNKER
FILLED WITH ICE CREAM
Campina hired architect H.G.A. Reef to design the freezer warehouse now standing before you as a remarkable example of pragmatism. With about 20000 m3 storing capacity available across the street, the dairy factory could now increase its production. High volumes of ice cream were stored at -30° C behind the characteristic walls of the building. State-of-the-art freezer trucks would then distribute Campina ice cream across the country and abroad. Fun fact: the vertical pattern of the façade is created by an alternative use of ‘double-T plates’, flat building blocks normally used horizontally to form platforms and pavements.
Campina vroeg de architect H.G.A. Reef om het vrieshuis te ontwerpen waar je nu voor staat; een sterk staaltje pragmatisme. Het magazijn had een opslagcapaciteit van ongeveer 20.000 m3 langs de weg; de fabriek kon de productie dus verhogen. Achter de kenmerkende muren van het gebouw werden enorme hoeveelheden ijs bewaard op -30° C. Geavanceerde koelvrachtwagens van DAF reden dan af en aan om het Campina-ijs naar afnemers in binnen- en buitenland te brengen. Leuk weetje: het verticale patroon van de façade is ontstaan door een alternatief gebruik van dubbele T-vormige platen; platte bouwstenen die normaal worden gebruikt voor het maken van o.a. vloeren in parkeergarages.
1980s
THE HEYDAY
IS OVER
During the 1980s, many changes happened in the dairy industry, and Campina responded by restructuring and relocating its plants from the area. Now redundant, the freezer warehouse was gradually dismissed after an honorable career of about 20 years. It was first used as a regular non-refrigerated storage, and eventually left vacant, until it was noticed by squatter communities.
In de jaren ‘80 veranderde er veel in de zuivelsector; Campina besloot om te herstructureren en productie -en omslagcapaciteit te herverdelen. Daardoor was het Koelhuis niet meer nodig en werd het na 20 trouwe dienstjaren stapsgewijs uitgefaseerd. Het werd eerst als gewone opslag gebruikt en kwam uiteindelijk leeg te staan, totdat krakers het ontdekten.
2000s
UNDERGROUND
DAYS
In the new millennium, the building, now more and more referred to as ‘Koelhuis’, became a reference point for members of the local underground countercultures.
Where ice cream was once tidily stocked at polar temperatures, now party animals gathered for nightlife events, raves and graffiti art. During these years of intense use, the building got more and more rundown. While it was a cool hotspot for some locals, for others, Koelhuis became a symbol of decadence and shady business.
In het nieuwe millennium werd het gebouw, dat steeds vaker ‘Koelhuis’ werd genoemd, een hub voor plaatselijke alternatieve subculturen.
Waar ooit bakken met ijs op vriestemperaturen werden bewaard, kwamen feestbeesten nu samen voor nachtelijke evenementen, raves en graffitikunst. Het gebouw werd in die jaren intensief gebruikt en raakte steeds meer in verval. Voor sommigen was het Koelhuis een toffe plek om samen te komen, voor anderen werd het een symbool van verval en ongure zaken.</